irre - LEO: Übersetzung im Polnisch ⇔ Deutsch Wörterbuch

Mögliche Grundformen

irre
sich irren (Akkusativ-sich) (Verb)
irren (Verb)

Substantive

obłąkany m. | obłąkana f.  Pl.: obłąkani, obłąkane	der Irre | die Irre  Pl.: die Irren
wariat m. | wariatka f.  Pl.: wariaci, wariatki [ugs.]	der Irre | die Irre  Pl.: die Irren
błędny wzrok	ein irrer Blick

Adjektive / Adverbien

obłąkany  Adj.	irre
obłędnie  Adv.	irre
obłędny  Adj.	irre
zwariowany  Adj. [ugs.]	irre [ugs.]
strasznie  Adv.	irre [ugs.] [fig.]

Verben

błądzić  perfektiv: nabłądzić, zabłądzić	irren  | irrte, geirrt |
mylić się  perfektiv: pomylić się	sich^Akk. irren  | irrte, geirrt |
zwodzić się  perfektiv: zwieść się	sich^Akk. irren  | irrte, geirrt |
wprowadzić kogoś w błąd	jmdn. in die Irre führen  | führte, geführt |
wprowadzić kogoś w błąd	jmdn. in die Irre leiten  | leitete, geleitet |

Beispiele

Biedny głupiec!

Armer Irrer!

Phrasen

Błądzić jest rzeczą ludzką.

Irren ist menschlich.

Orthographisch ähnliche Wörter

ihre, Ihre, Ire, irren, kirre, wirr

Aus dem Umfeld der Suche

überdreht, Närrin